In de loop van de jaren zijn er vele onderwerpen de revue gepasseerd. Onderwerpen, die moeilijk waren, waren bijvoorbeeld de asbestkwesties, fytoverzekeringen en weersverzekeringen. De commissie was er lang niet altijd eensgezind over. Maar ook risico’s als gevolg van steeds groter wordende gebouwen, grote risico’s als gevolg van weersextremen enz. vroegen veel aandacht.

Het gaat er dan altijd om, om een ieder zijn risico te laten dragen en de last eerlijk te verdelen. Maar ook hoe ga je er preventief mee om. Compartimentering bij bewaarhallen is zo een onderwerp, electra- keuringen enz.

Voor onze sector specifiek was vaak de hageldekking onderwerp van gesprek. Bedrijven met een groot risico verzekeren zich, anderen niet. Hierdoor wordt zeker in gebieden met een groter weerrisico de premie bijna onbetaalbaar.

Zelf heb ik altijd gestaan voor een zo eerlijk mogelijke verdeling van de last en bewuste risiconemers er op aan te spreken of extra te belasten. Daar kreeg ik niet altijd brede steun voor. Het hemd was dan ook wel een nader dan de rok, ook bij commissieleden.

Ook heb ik ervaren, dat de daadwerkelijke invloed van de adviezen soms maar zeer beperkt waren. Maar ik heb ook ervaren, dat Achmea altijd bereid was de helpende hand toe te steken om problemen in een sector op te lossen. Vaak belangeloos. Bij het in kaart brengen van de sneeuw- en vorst schades indertijd hebben ze ons goed geholpen. Dan zag je de coöperatieve samen gedachte. Dan komt je verbondenheid goed van pas. Je weet waar je moet zijn en wie je kan aanspreken.

Al met al heb ik mijn lidmaatschap al nuttig en plezierig ervaren en blijft verzekeren vaak noodzakelijk of een risico te kunnen dragen, maar elke verzekering moet je wel weloverwogen sluiten. Nut of niet moet je blijven afwegen.