Ons bedrijf ligt midden in de bollenstreek waar van oudsher bollen worden geteeld. De meeste van mijn buren zijn dan ook bollenkwekers. Door de woningnood die er in de streek, maar ook in heel Nederland, heerst komen deze gronden de laatste tijd nogal eens ter discussie te staan. A-klasse bollengrond is namelijk uitermate geschikt om huizen op te bouwen. Door het opstellen van “pact van Teylingen”, door LTO Noord, KAVB en Royal Anthos in 1996, is afgesproken dat er 2.625 ha teeltgrond beschikbaar moet blijven om de bollenstreek een goede toekomst te kunnen bieden.

Waar ik mij veel zorgen om maak is dat er aan de grenzen van de teeltgronden, maar soms ook middenin, toch bebouwing plaatsvindt. Dit kan zijn doordat dorpskernen een uitbreiding krijgen, maar ook door het afbreken van bestaande (agrarische)bebouwing en daar greenport woningen of woonwijkjes voor in de plaats komen. In deze nieuwe woningen komen vaak mensen wonen die helemaal geen affiniteit hebben met de agrarische sector.

Wij als kwekers moeten hiermee omgaan. Als we ook maar met de trekker het land op rijden om de slootkanten te maaien of om een bespuiting uit te voeren, of dit nu om voeding of gewasbescherming gaat, je komt gif spuiten of herrie maken. Het zijn extra emoties waar we steeds meer rekening mee moeten houden. Deze mensen gaan vragen stellen aan overheden, laten omgevingsonderzoeken uitvoeren naar de leefbaarheid, zoeken de media op en voor je het weet worden we tegen het licht gehouden.

Het is dan toch mooi om te zien dat in de corona tijd waar we nu inzitten, mensen hun tuin zo mooi mogelijk maken, mensen die geen tuin hebben de natuur opzoeken voor verkoeling of een frisse neus, mensen een mooie bos zomerbloemen in huis halen om dat zomerse gevoel toch een beetje te beleven, heel even vergeten met hoeveel passie emotie en moeite een kweker dit groen voor elkaar heeft gekregen.

Ik ben blij dat ik onderdeel ben van dit speelveld.

Marco van Ruiten.

Voorzitter cultuurgroep zomerbloemen

en bestuurslid van de Vakgroep