De reden dat dit telefonisch werd medegedeeld was omdat het Radboudziekenhuis in Nijmegen vanwege de Vierdaagse niet bereikbaar was. De wereld stort in bij zo'n definitief doodvonnis. Talloze vragen komen op: Hoe lang nog? Kunnen we nog iets doen? Wat moeten we regelen? Hoe zit het met testamenten? Wachtwoorden? Toegangskodes? en in het geval van Hannie: Wat doen we met haar eigen bedrijf, het administratiekantoor?

Niet lang daarvoor had ik een cursus afgerond aan Avicenna, de academie voor leiderschap. Waarbij een aantal van mijn medecursisten leidinggevende waren aan academische ziekenhuizen. Enkele uren na het dramatische bericht heb ik ze een mail gestuurd: "Mijn Hannie is ziek. Wat kan ik doen?"  Binnen een half uur kwamen de adviezen en steunbetuigingen binnen. 'Geef nooit op', 'noteer vooraf je vragen', 'schrijf op wat besproken is en met wie' en 'blijf zelf in de lead, maar luister goed wat de arts zegt.'

Dit laatste heb ik veel getraind in mijn opleiding tot bestuurder. Luister, maar vooral kijk naar de persoon aan de andere kant van de tafel. Een duidelijk advies was: heb oprecht intresse in je arts. Hij is soms het verschil tussen leven en dood. Door een band op te bouwen met arts en verplegend personeel wordt een nummer een naam, en een naam een mens. Met inzet van iedereen en de kennis van het systeem "ziekenhuis" en hoe het te gebruiken hebben we het tij kunnen keren. Het tumor zit er nog steeds maar is slapende en we hopen dit nog lang zo te houden.

Ik heb wel enkele belangrijke lessen geleerd.

Twijfel gerust aan wat wordt voorgesteld als een vaststaand feit.

Toon oprecht interesse in de persoon die met een mening tegenover je zit.

Doorgrond het systeem en maak met die kennis er goed gebruik van.

Gebruik je netwerk, zij maken soms het verschil.

Maar het belangrijkste: onze partners zijn onmisbaar!

Ik heb tijdens de chemo samen met mijn twee zonen leren koken, de vaatwasser inruimen, boodschappen doen, een partner verzorgen en nog veel meer.

Maar zonder haar was mijn gezin geamputeerd, mijn bedrijf een stuk minder ambitieus en mijn bestuurswerk onmogelijk geweest.

Daarom een diepe buiging voor onze partners en intense dank als alles goed gaat.

Henk Raaijmakers.

Voorzitter Vakgroep Bomen en Vaste Planten