Bedoeld voor de intensieve, gespecialiseerde glastuinbouw is het een gedrocht van een regeling voor de ondersteunende teelten. De regeling kent geen uitzonderingen, maatwerk, hardheidsclausule en is daarbij, of daardoor, in zijn uitwerking in de praktijk een misser van de eerste orde.

Deze zuiveringsplicht voor de glastuinbouw is in 2018 opgezet door de glastuinbouwsector en overheden: rijk, provincies, gemeenten, waterschappen. Aanleiding was de overschrijding van de normen voor met name gewasbeschermingsmiddelen in oppervlaktewater in de gebieden met intensieve glastuinbouw.

Toen deze partijen het over de regeling eens waren, is deze gedeeld met overige belanghebbenden, waaronder sectoren met ondersteunend glas. Die laatsten hebben hiertegen diverse, ernstige bedenkingen geuit, maar zonder resultaat. De regeling is hen door de strot geduwd, is de perceptie én de werkelijkheid. Nu zitten we ermee. Er is een landelijk handhavingsprotocol gemaakt, waarvan de uitvoering wordt overgelaten aan de regionale en lokale overheden.

Dit gaat onherroepelijk leiden tot verschillen in handhaving en creëert een ongelijk speelveld. Jammer, want het was niet nodig geweest. Waarom geen ondergrens opgenomen, zoals bij de energiewetgeving? Waarom ook geen maatwerk mogelijk gemaakt, zoals in de meeste andere regelgeving? En hoe zit het met de bijdrage van deze regelgeving aan het beoogde, en overigens gerespecteerde, doel: het schoner maken van het milieu?

In de ondersteunende teelten worden kassen doorgaans een beperkt deel van het jaar en op extensieve wijze gebruikt. Investeringen achteraf in zaken als recirculatie of ondoorlatende ondergrond zijn niet rendabel. En dat tegen de achtergrond van een niet hard te maken vooruitgang op milieugebied. De toepassing van langzaam werkende meststoffen en spaarzaam gebruik van gewasbeschermingsmiddelen in ondersteunde glas, maken dat hierin niet de (hoofd)oorzaken liggen van eventuele overschrijdingen van normen voor deze middelen in oppervlakte- of grondwater. De met deze regelgeving gemoeide energie, tijd en euro’s zouden daarom bij ondersteunend glas beter en anders kunnen worden ingezet.

Laat u ondertussen door deze column en andere ergernissen niet afleiden van het hoofddoel waar de boomkwekerij voor staat: het groener maken van de samenleving. En ja, die vergroening begint bij het eigen bedrijf en de directe omgeving.

Michiel Gerritsen

Bestuurslid LTO vakgroep Bomen, Vaste planten en Zomerbloemen