Foto: een oude eik

Toen mij als voorzitter van de cultuurgroep zomerbloemen, in maart vorig jaar, werd gevraagd wat de impact van de coronacrisis aan omzet schade zou kunnen zijn, wist ik nog niet dat de waardering voor bloemen, planten, struiken en bomen zo groot zou worden. Achteraf hebben de meeste zomerbloementelers dan ook niet de voorspelde schade geleden en hebben een redelijk jaar gedraaid. De kwekers die dit wel hadden zaten vooral in het segment dat veel gebruikt word bij bruiloften en partijen en de evenementen of horecabranche. Ik ben uiteindelijk blij dat de agrarische sector in het algemeen niet stil is komen te vallen.

Ons bedrijf draait gewoon vrolijk verder en iedereen is nog gezond, maar ik vind het hele corona gebeuren alleen iets ongemakkelijks en onpersoonlijks hebben. Het missen van (kinder)verjaardagen waar je normaal gesproken je familie en vrienden spreekt. Meer dan een kaartje, bosje bloemen of een berichtje zit er niet in. Je kinderen die thuis hun schoollessen moeten volgen en ze niet, buiten je koffie en lunchpauze om, daarbij kan ondersteunen omdat je bedrijf ook de nodig aandacht van je vraagt. Dan komt er ook nog een avondklok overheen en je de rellen en vernielingen op het journaal bekijkt. Helaas verkloot deze 1% van onze bevolking het voor de rest van het land, echt iets om trots op te zijn.

IK zag laatst een programma op tv met Gordon die in gesprek was met een vrouw van 103!! jaar oud. Ze kregen het over de tijd van nu en de jeugd die het zo zwaar heeft, waarop zei antwoorde:

Stel dat je zo oud mag worden als dat ik nu ben, moet alles dan zo gehaast en leven van dag op dag. Is het dan zo moeilijk om, zeg 2 jaar van je leven, je bedaart te houden om vervolgens nog een heel leven voor je te hebben. 

Ik zag haar een beetje als een oude eik, die heeft ook al van alles doorstaan en maakt zich er niet druk om of morgen de zon schijnt, het sneeuwt of regent het nou vriest of niet. Het wordt vanzelf weer lente.

Marco van Ruiten

Bestuurslid vakgroep